همه چیز درباره سوراخ کردن گوش نوزاد و مراقبت بعد از آن

زمان مطالعه: ۷ دقیقه

سوراخ کردن گوش کودک امری سلیقه‌ای و غیر ضروری است و در میان برخی از اقوام و ملل به عنوان فرهنگ و آداب و رسوم قومی-قبیله‌ای رواج دارد. شاید سوراخ کردن گوش در ظاهر کاری ساده و پیش پا افتاده به نظر برسد ولی رعایت نکردن اصول بهداشتی و تعجیل برای انجام آن موجب آسیب به بدن کودک و در برخی مواقع لطمات جبران ناپذیر می‌شود. برای پیرسینگ گوش کودک باید به سن کودک، اقدامات بهداشتی حین پیرسینگ و رسیدگی پس از آن توجه کافی شود. کارشناسان سایت سی‌سیب در این مقاله به موضوع سوراخ کردن گوش نوزاد پرداخته و آگاهی‌های ضروری در این زمینه را برای شما ارائه می‌دهند. شما را به مطالعه کامل  این مقاله دعوت می‌کنیم.

زمان مناسب برای سوراخ کردن گوش نوزاد 

هیچ توصیه خاصی برای انتخاب زمان سوراخ کردن گوش کودک شما وجود ندارد. تعیین زمان سوراخ کردن گوش بستگی به تصمیم شخصی خودتان دارد و محدودیت‌های خاصی برای سوراخ کردن گوش در نظر گرفته نمی‌شود. آنچه که موجب اهمیت سن کودک می‌شود رعایت اصول بهداشتی و محافظت از نوزادان در برابر خطرات احتمالی ناشی از سوراخ کردن زودهنگام گوش آنها است. نوزادان تازه متولد شده لاله گوش بسیار کوچکی دارند و احتمال سوراخ کردن اشتباه و عفونت بیشتر است. سیستم ایمنی نیز در حال تکامل است بنابراین ایجاد زخم می‌تواند زمینه ساز عفونت باشد. 

 شما می‌توانید برای اطلاع از بهترین زمان این کار با پزشک نیز مشورت کنید، اغلب پزشکان توصیه می‌کنند برای این کار کودک حداقل ۳ماهه باشد. یکی از بهترین زمان‌های سوراخ کردن گوش پس از دریافت واکسن کزاز است (حدود ۴ ماهگی) زیرا سایر واکسن ها از کودک شما در برابر میکروب‌های مرتبط با سوراخ کردن گوش محافظت نمی‌کنند. عفونت‌های کزاز به خودی خود شایع نیستند و خطر ابتلا به کزاز از سوراخ کردن لاله گوش اندک است با این حال در نظر داشتن اصول بهداشتی و مراقبتی در این زمینه بسیار مهم است. 

هفت سالگی میانگین سنی برای سوراخ کردن گوش‌های دختران است اما در بسیاری از موارد پیش از سن هفت سالگی پیرسینگ دختران انجام می‌شود. 

کارشناسان بهداشت معتقد هستند هرچه سن کودک کمتر باشد برای سوراخ کردن گوش و مراقبتهای بهداشتی بهتر است. زیرا شیرخوار در ۲ یا ۳ ماهگی شناخت دقیقی از محل درد ندارد اما کودکان ۵ یا ۶ ماهه موضع درد را حس می‌کنند و دستشان را به سمت محل درد می‌برند که در این حالت اگر دستشان کثیف و آلوده باشد مشکل ساز می‌شود. همچنین هرچه سن کودک بزرگتر باشد احتمال استرس و درد حین سوراخ کردن گوش بیشتر می‌شود حتی اگر این کار با رضایت کودک صورت بگیرد. 

آمادگی‌های لازم برای سوراخ کردن گوش کودک

اگر تصمیم گرفته‌اید گوش‌های کودکتان را سوراخ کنید اولین و مهمترین چیزی که باید در نظر بگیرید سلامت کودکتان است. ضروری است که کودک شما هنگام سوراخ کردن گوش در سلامت و راحتی کامل باشد. برای رفاه و راحتی کودکتان می‌توانید از روشهای زیر استفاده کنید:

• لباس راحتی به کودک بپوشانید. ترجیحاً لباس دکمه دار بر تن کودک کنید تا هنگام تعویض لباس برخوردی با محل زخم نداشته باشد. 
• اسباب بازی مورد علاقه کودک را همراه داشته باشید تا حواس او از درد و ابزارهای اطرافش پرت کنید . 
• اگر کودک شما به اندازه کافی بزرگ شده و می‌تواند غذای جامد استفاده کند میان وعده مورد علاقه او را همراه داشته باشید و پس از سوراخ کردن گوش به او غذا بدهید.

خطرات سوراخ کردن گوش برای کودکان چیست؟

سوراخ کردن گوش کودکان با خطراتی همراه است و عفونت گوش یکی از رایج‌ترین خطرات است. بروز آلرژی و خطر پارگی گوش نیز در اثر سوراخ شدن وجود دارد. 

عفونت: خطر عفونی شدن برای همه سنین وجود دارد اما در سنین بسیار کم و در میان نوزادان احتمال عفونت افزایش می‌یابد.

آلرژی: گاهی اوقات کودکان به مواد استفاده شده در گوشواره واکنش آلرژیک نشان می دهند. فلزات حاوی نیکل اغلب موجب بروز حساسیت می‌شود. 

پاره شدن گوش: استفاده از گوشواره‌های بسیار بلند و کشیدن لاله گوش پس از پیرسینگ به ویژه در سنین کم گوش را در معرض خطر پاره شده قرار می‌دهد. 

رعایت نکات ایمنی برای سوراخ کردن گوش کودکان

در اینجا نکات ایمنی که باید برای سوراخ کردن گوش فرزندتان بدانید را یادآور می‌شویم:

• از سوراخ کردن گوش قبل از ۳ ماهگی نوزاد خودداری کنید

اگر گوش نوزادی (یا کودکی کمتر از سه ماه) را سوراخ کردید و دچار تب و عفونت شد باید در بیمارستان بستری شود. بنابراین توصیه می‌کنیم برای سوراخ کردن گوش کودک تا ۳ ماهگی صبر کنید. 

• مواظب واکنش‌های آلرژیک باشید

پزشکان معتقدند آلرژی به فلز پس از زخم شدن پوست فعال می شود. چنین آلرژی‌هایی با علائم قابل مشاهده مانند بثورات خارش دار، درد و در موارد شدید خونریزی و چرک در اثر قرار گرفتن در معرض نیکل و کبالت ایجاد می شوند. آلرژنها در جواهرات با کیفیت اندک و ارزان قیمت وجود دارند. پوست کودک حساس است و به راحتی در اثر تماس با مواد آلرژن دچار درماتیت پوستی می‌شود. برای جلوگیری از حساسیت به فلز توصیه می‌شود گوش‌ها فقط با سوزن‌های فولادی ضد زنگ یا تیتانیوم سوراخ شود و گوشواره‌هایی را انتخاب کنید که واکنش آلرژیک ایجاد نکنند. گوشواره‌های میخی از جنس نقره یا طلا ضد حساسیت هستند. 

*نکته: برخی از کودکان به طلا و نیکل که مواد رایج گوشواره هستند حساسیت دارند. مراقب علائم واکنش آلرژیک (خارش، تورم و قرمزی پوست اطراف زخم) باشید. در صورت مشاهده این علائم فورا گوشواره را بردارید.

• از استریل بودن تجهیزات مطمئن شوید

 اطمینان حاصل کنید فردی که پیرسینگ را انجام می‌دهد ابزار بهداشتی مناسب داشته باشد و از تجهیزات استریل استفاده کند. مطالعات موردی نشان می‌دهد که عفونت‌های طبیعی سوراخ‌کردن گوش ممکن است به عفونت‌های جدی ناشی از باکتریهای سودوموناس و استافیلوکوک تبدیل شوند. در صورت سوراخ شدن گوش توسط ابزار آلوده، خطر عفونت ویروسی با هپاتیت B، C و HIV(ایدز) نیز وجود دارد. محل پیرسینگ باید حتما توسط پد الکلی ضدعفونی شود و با یک ابزار استریل یکبار مصرف (بسته بندی باز نشده) برای سوراخ کردن استفاده شود تا عفونت در محل پیرسینگ ایجاد نشود. 

با اینکه مشاهده شده پیرسینگ گوش در مراکز زیبایی و مکانهای عمومی انجام می‌شود اما بهتر است محیط‌های استریل مانند مطب پزشکان و درمانگاه‌های ویژه پوست و مو انتخاب شود تا از استریل بودن محیط اطمینان داشته باشید. 

• پیرسینگ را توسط پزشک انجام دهید

پزشکان و متخصصین اطفال تخصص کافی برای انجام این کار و مراقبتهای پس از آن دارند. آنها وضعیت سلامتی کودک را پایش می‌کنند، از مراحل واکسیناسیون کودک مطلع می‌شوند و دستورالعمل‌های واضح و جامعی را برای مراقبت‌های بهداشتی ارائه می‌دهند و در صورت وجود هرگونه مشکلی مانند عفونت پیگیری‌های لازم را انجام می‌دهند و دارو تجویز می‌کنند. 

• گوشواره های جدید را از گوش خارج نکنید

گوشواره‌ها را حداقل به مدت ۶ هفته تعویض یا خارج نکنید. در این مدت زخم فرصت کافی برای بهبود دارد. تا پایان شش هفته باید به طور مرتب محل زخم را تمیز کنید تا از عفونت جلوگیری شود. برای این کار روزی دو بار توسط مقداری الکل دور لاله گوش را پاک کنید و حداقل روزی یک بار گوشواره را به آرامی در گوش بچرخانید. هنگام انجام این کار گوش کودک را فشار ندهید زیرا ممکن است دردناک باشد. بعد از هر حمام، اطراف هر سوراخ را خشک کنید تا رطوبت در محل پیرسینگ باقی نماند. 

• مشاوره دریافت کنید

 از فردی که گوش کودک را سوراخ می‌کند نکات مراقبتی و بهداشتی را بپرسید و با او مشورت کنید. 

• مراقب عفونت باشید

 علائمی که  نشان دهنده عفونت است عبارتند از ترشح چرک، التهاب، خونریزی، درد، قرمزی و تورم. در صورتی که این علائم تا ۲۴ ساعت پس از پیرسینگ ادامه داشته باشد باید به پزشک اطلاع دهید و از دارو استفاده کنید. موارد زیر موجب ایجاد عفونت در محل سوراخ گوش می‌شود:

• استفاده از ابزارهای استریل نشده
• تمیز نگه نداشتن محل سوراخ کردن
• لمس گوش ها با دست های کثیف
• گوشواره های تنگ و جنس نامناسب
• تعویض یا برداشتن گوشواره قبل از بهبودی
• پارگی پوست مجرای گوش
• بیرون نیاوردن گوشواره هنگام خواب (بعد از بهبودی)
• وارد کردن گوشواره با زاویه اشتباه 

• غضروف گوش را سوراخ نکنید

 سوراخ کردن غضروف پتانسیل بیشتری برای عفونت دارد بنابراین در سنین کودکی از سوراخ کردن غضروف گوش اجتناب کنید. 

• از جواهرات آویز استفاده نکنید

گوشواره‌های آویزان به راحتی روی لباس و ملافه گیر می‌کنند و موجب تشدید درد و ناراحتی در محل پیرسینگ می‌شود همچنین امکان دارد کودک با دست آن را بکشد و آسیب جدی به لاله گوش وارد شود. گوشواره‌های گرد با سطح صاف و سایز کوچک برای کودکان بسیار مناسب است. 

• تسکین درد

 سوراخ کردن لاله گوش در برخی از موارد دردناک می‌شود اگر این درد برای نوزادتان زیاد شود می‌توانید از برخی داروهای مسکن استفاده کنید. متخصصین پوست یا متخصص اطفال می‌توانند بی‌حسی موضعی با مشتقات لیدوکائین تجویز کنند یا از یخ برای بی حس کردن گیرنده‌های درد در لاله گوش استفاده کنند. استفاده از یخ برای بی حس کردن لاله گوش ۱۵ تا ۳۰ دقیقه قبل از سوراخ کردن نیز موثر است.

• ایجاد بافت اسکار یا کلوئید

اسکار یا کلوئیدها برجستگی‌های قرمز و فیبری در سطح پوست هستند که معمولاً پس از اعمال جراحی یا زخم ایجاد می‌شوند و زیبایی پوست را تحت تاثیر قرار می‌دهند. نرمه گوش یکی از مستعدترین محل‌های تشکیل کلوئید است که معمولاً با پوشیدن گوشواره ناشی از سوراخ کردن گوش همراه است. اسکارها معمولاً به شکل یک توده بافت نامناسب و بزرگتر از زخم اولیه هستند. شواهد درباره ایجاد بافت اسکار نشان می‌دهد سوراخ کردن گوش پس از ۱۱ سالگی احتمال اسکار و کلوئید را افزایش می‌دهد و این احتمال قبل از ۱۱ سالگی بسیار کمتر است. همچنین اسکار در اثر واکنش آلرژیک به گوشواره ایجاد نمی‌شود. 

• همزمان پیرسینگ را انجام دهید

در صورت امکان از دو تکنسین مجرب برای سوراخ کردن هر دو گوش به طور همزمان استفاده کنید. با این روش کودک شما زمان زیادی برای واکنش نشان دادن و سر و صدا نخواهد داشت زیرا هر دو گوش سوراخ شده است. انجام همزمان آنها ممکن است دردناک‌تر باشد اما سریع‌تر است و جای اشتباه کمتری دارد.

• مراقبت در استحمام پس از پیرسینگ

هنگام استحمام از تماس شامپو، صابون و نرم کننده با محل پیرسینگ جلوگیری کنید. لباس های او را به آرامی درآورید تا به محل زخم آسیب وارد نشود. برای مدتی از شنا خودداری کنید زیرا کلر ممکن است اثرات نامطلوبی بر سوراخ کردن داشته باشد.

سخن آخر

سوراخ کردن گوش از دیرباز میان اقوام مختلف رواج داشته و به عنوان عمل زیبایی نیز شناخته می‌شود. پیرسینگ کردن گوش نوزادان در ماه نخست تولد ضروری نیست و بهتر است سوراخ کردن گوش بعد از مراحل واکسیناسیون کودک انجام شود. همچنین ضروری است والدین با ریسک‌ها و خطرات سوراخ کردن گوش کودکان آشنایی داشته باشند و دستورالعمل‌های مراقبتی و بهداشتی را حتما رعایت کنند.