صفر تا صد زایمان طبیعی که باید حتما بدانید

طی میلیون‌های سال تکامل، بدن زنان به خوبی خود را با زایمان طبیعی تطابق داده است. به گونه‌ای که علی‌رغم پیشرفت روش‌های پزشکی، همواره در سراسر جهان، زایمان طبیعی انتخاب اول زنان محسوب می‌شود. اگرچه زایمان طبیعی به دلیل مزایای آن بهترین روش زایمان محسوب می‌شود، با این حال برای بسیاری از زنان سوالاتی پیرامون آن دارند. اغلب مادران نسبت به مراحل زایمان طبیعی، مواردی همچون باز شدن دهانه رحم و زایمان سخت دغدغه‌هایی دارند. در این مقاله از سی سیب توضیحاتی در خصوص صفر تا صد زایمان طبیعی ارائه می‌دهیم که به شما کمک می‌کند پیش از رسیدن زمان موعود نسبت به آن آگاهی داشته باشید. با ادامه این مقاله همراه ما باشید.

زایمان طبیعی چقدر طول می‌کشد؟

یکی از اولین سوالاتی که اغلب برای مادران باردار پیش می‌آید این است که زایمان طبیعی چقدر طول می‌کشد؟ به طور کلی باید در نظر داشته باشید که تولد هر نوزادی بسته به عواملی مانند اندازه، موقعیت نوزاد و پیشرفت باز شدن دهانه رحم در مادر می‌تواند برای مدت زمان متفاوتی طول بکشد.

برای زنانی که اولین فرزند خود را به دنیا می‌آورند، زایمان ممکن است بین ۱۲ تا ۱۸ ساعت و شاید حتی بیشتر طول بکشد. این زمان برای مادرانی که قبلا زایمان کرده‌اند، ممکن است کوتاه‌تر باشد؛ اما نکته مهم این است که هرکس شرایط و تجربه خاص خود را از زایمان دارد و استاندارد ثابتی برای آن موجود نیست.

انواع زایمان طبیعی

انواع مختلفی از زایمان طبیعی وجود دارد: خود به خودی، القایی و کمکی.

• زایمان طبیعی خود به خودی (SVD): نوعی از زایمان طبیعی است که خود به خود و بدون استفاده از داروهای محرک انجام می‌شود.
• زایمان طبیعی القایی (IVD): در این نوع زایمان طبیعی، داروها یا تکنیک‌های دیگر زایمان را آغاز کرده و دهانه رحم مادر را برای خروج نوزاد آماده می‌کنند. به این امر القای زایمان نیز گفته می‌شود.
• زایمان طبیعی کمکی (AVD): زایمان طبیعی که با کمک فورسپس یا دستگاه مکنده برای بیرون آوردن نوزاد انجام می‌شود. زایمان طبیعی کمکی می‌تواند به عنوان بخشی از زایمان طبیعی خود به خودی و یا القایی به کار رود.

فواید زایمان طبیعی برای مادر و کودک

زایمان طبیعی مزایای قابل توجهی برای مادر و همچنین نوزاد دارد و به همین خاطر توصیه می‌شود که خانم‌های باردار در صورت مهیا بودن شرایط، به طور طبیعی زایمان کنند.

فواید زایمان طبیعی برای مادر

مادرانی که به طور طبیعی زایمان کنند:

• مدت کوتاه‌تری در بیمارستان بستری می‌شوند.
• برای تسکین درد پس از زایمان به مسکن کمتری نیاز دارند.
• پس از زایمان سریع‌تر بهبود می‌یابند.
• سریع‌تر می‌توانند شیر دادن به نوزاد را آغاز کنند.
• امکان بیشتری برای برقراری تماس پوست به پوست بلافاصله پس از زیمان طبیعی وجود دارد. 
• احتمال بروز مشکلات پزشکی در بارداری‌های بعدی کمتر است.
• پس از زایمان، از نظر جسمی توانایی بیشتری برای مراقبت از نوزاد (و سایر فرزندان) خود دارند.

فواید زایمان طبیعی برای کودک

مهم‌ترین فواید زایمان طبیعی برای نوزادان شامل موارد زیر است.

• نوزادانی که از طریق زایمان طبیعی به دنیا می‌آیند، به احتمال کمتری در بخش مراقبت‌های ویژه بستری می‌شوند.
• این نوزادان دارای سیستم ایمنی قوی‌تری هستند.

• یکی از مزایای اصلی زایمان طبیعی این است که کودک در مجرای زایمان مادر در معرض باکتری‌های مفید قرار می‌گیرد. همانطور که کودک از طریق کانال زایمان حرکت می‌کند، مایع از بینی و دهان او عبور کرده و راه خود را به دستگاه گوارش باز می‌کند. این مایع حاوی باکتری‌های مفیدی است که به تقویت سیستم ایمنی بدن کودک کمک می‌کنند و در عین حال با باکتری‌های مضری که قصد ورود همزمان به سیستم گوارش کودک را دارند، مبارزه می‌نمایند. این باکتری‌های مفید همچنین در پوشاندن پوست کودک نقش دارد و مانع رشد باکتری‌های مضر خارجی می‌شوند.
• زایمان طبیعی، خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند آسم و آلرژی‌های غذایی در نوزادان را کاهش می‌دهد. چنین نوزادانی به احتمال کمتری به عدم تحمل لاکتوز دچار می‌شوند.
• در زایمان طبیعی با عبور کودک از کانال واژن، مایع اضافی از ریه‌های نوزاد خارج می‌شود. بنابراین احتمال بروز مشکلات تنفسی خاصی مانند TTN (تاکی پنه گذرای نوزاد) کاهش می‌یابد.

مراحل زایمان طبیعی

به طور کلی این نوع زایمان در سه مرحله اتفاق می‌افتد که شرایط و علائم هر یک در ادامه شرح داده خواهد شد. همه زنانی که زایمان طبیعی دارند، هر سه مرحله زایمان را تجربه خواهند کرد اما مدت زمان آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. به طور کلی در نظر گرفتن زمان و شدت انقباضات می‌تواند کمک کند تا متوجه شوید که در کدام مرحله از زایمان هستید. همچنین معاینات فیزیکی پزشک، پرستار یا ماما نیز در تشخیص این مراحل بسیار مهم است. برای اینکه نوزاد به دنیا بیاید، دهانه رحم باید شکل‌پذیر، نرم و کشیده شود.

مرحله اول زایمان طبیعی

این مرحله برای زنانی که اولین فرزند خود را به دنیا می‌آورند ممکن است تا ۱۳ ساعت طول بکشد. با این حال مرحله دوم برای کسانی که فرزند دوم یا سوم خود را به دنیا می‌آورند نسبتا در مدت زمان کمتری انجام می‌شود و ممکن است طی هفت تا هشت ساعت اتفاق بیفتد. در این مرحله انقباضاتی رخ می‌دهد که به گشاد شدن دهانه رحم کمک می‌کند. مرحله اول خود دارای سه مرحله فرعی است که شامل مرحله اولیه، مرحله زایمان فعال و مرحله انتقالی می‌شود.

مرحله اولیه

این مرحله طولانی‌ترین مرحله زایمان است. در این مرحله انقباضات پیش‌رونده و متداوم رحم باعث باز شدن دهانه رحم می‌شود. این مرحله می‌تواند چندین ساعت طول بکشد. در این فرآیند اندازه دهانه رحم از صفر به ۶ سانتی‌متر می‌رسد. طی این مرحله رحم شروع به انقباض می‌کند و انقباضات در ابتدا در فواصل ۱۵ دقیقه‌ای ظاهر می‌شوند. سپس، به آرامی بر تعداد انقباضات افزوده می‌شود تا زمانی که فاصله آن‌ها به هر ۵ دقیقه برسد. اغلب توصیه می‌شود که با شروع مرحله اول در خانه بمانید، یا به طور کل هر جایی که راحت‌تر هستید، باشید. در این مرحله ممکن است کیسه آب مادر پاره شود. اگر چه معمولا این اتفاق در مرحله دوم زایمان رخ می‌دهد. زمانی که انقباضات مادر مکرر و قوی‌تری می‌شود و او دیگر نمی‌تواند در حین انقباضات صحبت کند، می‌توان گفت که به مرحله بعدی منتقل شده است.

زایمان فعال

در این مرحله دهانه رحم مادر باردار ممکن تا ۷ سانتی‌متر باز شود. در این زمان مادر باید به بیمارستان منتقل شود. در مرحله زایمان فعال انقباضات هر ۳ تا ۴ دقیقه اتفاق می‌افتد و هر یک از آن‌ها حدود ۶۰ ثانیه طول می‌کشد. این انقباضات نشان می‌دهد که دهانه رحم با سرعت در حال بازتر شدن است و سرعت آن به حدود ۱ سانتی‌متر در ساعت می‌رسد. با پیشرفت زایمان، در این مرحله احتمال بیشتری وجود دارد که کیسه آب مادر پاره شود. هنگامی که کیسه آب پاره می‌شود، انقباضات سرعت می‌یابد. مادر باردار در این مرحله نیاز به آرامش دارد و می‌تواند ماساژهای ملایم یا کمپرس گرم و سرد دریافت کند. مادر می‌تواند به آرامی راه برود یا صاف بنشیند تا مرحله سخت ماجرا زودتر تمام شود. آرامش هنگام بیشتر و شدیدتر شدن انقباضات بسیار مهم است و به کاهش درد مادر کمک می‌کند.

مرحله انتقالی

در این مرحله دهانه رحم بین ۷ تا ۱۰ سانتی‌متر باز می‌شود. این مرحله سخت‌ترین، دردناک‌ترین و استرس‌زاترین بخش زایمان برای اکثر زنان است؛ زیرا دهانه رحم تا حد امکان باز شده و بدن برای به دنیا آمدن فرزند آماده است. در این مرحله انقباضات هر دو تا سه دقیقه اتفاق می‌افتد. طی این فرآیند مادر فشار زیادی را در ناحیه رکتوم و سوزش در ناحیه واژن را احساس می‌کند.

سر نوزاد به آرامی به سمت دهانه واژن حرکت می‌کند؛ اما مادر نباید در این مرحله برای به دنیا آمدن نوزاد فشار بیاورد. هنگامی که دهانه رحم به طور کامل باز شد، از مادر خواسته می‌شود که با زور زدن فرآیند به دنیا آمدن نوزاد را تسریع کند. در این مرحله مادر باردار ممکن است احساس خستگی کند یا حالت تهوع داشته باشد، یا حتی تب و لرز را تجربه کند. تنفس آهسته و آرام در این دوره بسیار موثر است و به ریلکس شدن مادر و در نتیجه سریع‌تر باز شدن دهانه رحم کمک می‌کند.

مرحله دوم زایمان

هنگامی که دهانه رحم به طور کامل باز شد، مرحله دوم زایمان آغاز می‌شود. انقباضات در این مرحله همچنان قوی هستند. انقباضات مکرر به فشار دادن سر نوزاد از طریق کانال زایمان کمک می‌کند. ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی ممکن است از مادر بخواهد که با هر انقباض به خود فشار بیاورد. مادر در این حین احساس اجابت مزاج و فشار شدیدی را در ناحیه رکتوم تجربه خواهد کرد. در این مرحله مادر بسیار خسته خواهد بود و همچنین ممکن است حالت تهوع داشته باشد. مادر ممکن است با بیرون زدگی سر نوزاد از دهانه واژن، درد شدیدی را در اطراف واژن و نواحی اطراف لگن تجربه کند.

با ورود سر نوزاد به واژن، پوست و ماهیچه‌های شما کشیده می‌شود و لابیا و پرینه به نقطه حداکثر کشش می‌رسند. در این مرحله است که پزشک معالج یا ماما ممکن است تصمیم بگیرد برشی در ناحیه بین واژن و راست روده ایجاد کند تا دهانه واژن باز شود و نوزاد بتواند به آرامی بیرون بیاید. همان‌طور که سر کودک بیرون می‌آید، فشار کاهش می‌یابد، اگرچه احتمالاً هنوز کمی احساس ناراحتی خواهید کرد.

پرستار، ماما یا پزشک ممکن است از شما بخواهد، در حالی که دهان و بینی کودک را از مایع آمنیوتیک و مخاط پاک می‌کند که زور زدن را یک لحظه متوقف کنید. انجام این کار قبل از شروع نفس کشیدن و گریه کودک بسیار مهم است. مادر باید به آرامی با بیرون آمدن بقیه سر و بدن نوزاد فشار بیاورد تا زمانی که کودک در نهایت متولد شود.

مرحله دوم سوم زایمان

با به دنیا آمدن نوزاد فرآیند زایمان تمام نمی‌شود چرا که هنوز جفت نوزاد باقی مانده است. در مرحله سوم خروج جفت از رحم اتفاق می‌افتد. در مرحله سوم انقباضات رحم تا بیرون راندن جفت ادامه پیدا می‌کند. زایمان جفت ممکن است از چند دقیقه تا نیم ساعت پس از تولد نوزاد طول بکشد. ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی ممکن است از مادر بخواهد که نوزاد را روی سینه خود بگذارد، زیرا این کار باعث تحریک انقباضات رحمی می‌شود. از طرف دیگر، ممکن است به آرامی شکم مادر را ماساژ دهند تا به تحریک و جدا شدن جفت کمک کند.

بیشتر نوزادان بلافاصله پس از تولد آماده شیر خوردن هستند. هرچند ممکن است برای برخی نوزادان شیردهی کمی بیشتر طول بکشد. ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی معمولاً از مادر می‌خواهند که در صورت تمایل و خسته نبودن بیش از حد مادر در اسرع وقت پس از تولد کودک را شیر دهد؛ چرا که شیردهی بلافاصله پس از تولد نیز به انقباض رحم و کاهش میزان خونریزی کمک می‌کند.

زایمان سخت

یکی از دغدغه‌های مادران هنگام زایمان طبیعی وقوع شرایط پیش‌بینی نشده و سخت‌زایی است. به هر حال ممکن است که زایمان مدت زمان بیشتر طول بکشد یا با مشکلاتی همراه باشد که در ادامه به چند مورد از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

دیستوشی شانه

این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که شانه‌های کودک نمی‌توانند از کانال زایمان عبور کنند. در حالی که سر کودک قبلاً از آن عبور کرده است. این امر به ویژه زمانی اتفاق می‌افتد که نوزاد درشت‌تر از اندازه عادی است. به هر حال این امر برای همه نوزادان درشت اتفاق نمی‌افتد و نیازی نیست که از قبل نگران این موضوع باشید.

تظاهرات غیرطبیعی

در حالت ایدئال، ابتدا باید سر نوزاد از لگن خارج شود و صورت نوزاد به سمت پشت مادر باشد. حالت‌های دیگر تولد نوزاد غیر از این معمولا زایمان را سخت می‌کند.

ناهنجاری‌های لگنی

کانال زایمان در برخی از زنان هنگام تولد نوزاد می‌چرخد. این اتفاق ممکن است به این دلیل رخ دهد که لگن برای زایمان خیلی باریک باشد. معمولا پزشک لگن مادر را در اوایل بارداری ارزیابی می‌کند تا بررسی کند که آیا در معرض خطر مشکلات کانال زایمان قرار دارد یا خیر.

فیبروم‌های رحمی

فیبروم‌ها توده‌های غیر سرطانی در رحم هستند که می‌توانند کانال زایمان زنان را مسدود کنند. در نتیجه ممکن است در این حالت زایمان سزارین ضروری باشد.

بیماری‌های رایج پس از زایمان طبیعی چه هستند؟

خانم‌هایی که زایمان طبیعی انجام می‌دهند، ممکن است در کوتاه مدت یا بلند مدت بیماری‌های زیر را تجربه کنند:

• یبوست
• بواسیر یا هموروئید
• کمردرد
• افسردگی
• افتادگی رحم
• بی اختیاری ادرار
• سردرد شدید و مزمن
• مشکلات دفع ادرار
• افتادگی لگن

عوارض زایمان طبیعی

زایمان طبیعی علی رغم مزایای متعددی که دارد، ممکن است با عوارضی همراه باشد.

عوارض زایمان طبیعی برای مادر عبارتند از:

• یبوست
• تورم سینه‌ها
• درد و ناراحتی در واژن، به خصوص اگر دچار پارگی شده باشد.
• پارگی پرینه
• پارگی رحم
• افتادگی لگن
• نوسانات خلقی
• خونریزی شدید واژن
• هموروئید
• سردرد، گرگرفتگی یا تعریق (به خاطر تغییرات هورمونی)
• گرفتگی عضلات
• لوچیا (نوعی ترشحات واژن)
• افسردگی پس از زایمان یا اضطراب پس از زایمان؛ تغییرات هورمونی ممکن است باعث ناراحتی، گریه یا سایر احساسات ناخوشایند در چند هفته اول پس از زایمان طبیعی شود. 
• درد هنگام رابطه جنسی
• نامنظمی ضربان قلب
• عفونت در محل بخیه‌ها
• احساس درد در هنگام ادرار کردن
• تب و سردرد شدید
• درد شکمی شدید
• متورم و دردناک شدن پاها
• ترومبوز ورید عمقی
• فشار خون بالا پس از زایمان

عوارض زایمان طبیعی برای نوزاد شامل موارد زیر هستند:

• مشکلات مربوط به بند ناف مانند افتادگی بند ناف، پیچیده شدن بند ناف دور گردن، دست یا پای نوزاد
• نامنظم شدن ضربان قلب نوزاد
• دیستوشی شانه (گیر کردن یک یا هر دو شانه نوزاد در لگن در حین زایمان)
• کمبود اکسیژن و خفگی نوزاد
• مشکلات تنفسی ناشی از زایمان دیررس

آیا زایمان باعث گشادی واژن می‌شود؟

پس از زایمان خصوصا زایمان‌هایی که در سنین بالاتر انجام می‌شود، رحم به طور کامل به موقعیت و وضعیت سابق خود باز نمی‌گردد. هورمون‌های زنانه در دوران بارداری، حجم عضلات را کاهش می‌دهند و رحم نیز به واژن فشار وارد می‌کند که می‌تواند به گشاد شدن واژن و افتادگی آن منجر شود. با وجود آنکه بحث گشاد شدن واژن اغلب در مورد زایمان طبیعی مطرح می‌شود اما صرفنظر از نوع زایمان، گشادی واژن تا حدودی در هر دو نوع زایمان اتفاق می‌افتد. با اینحال به نظر می‌رسد که میزان گشادی واژن در خانم‌هایی که چندین زایمان طبیعی، پارگی‌های پرینه و تولد نوزاد درشت را تجربه کرده‌اند، بیشتر خواهد بود.

چه کسانی نباید زایمان طبیعی انجام دهند؟

خانم‌های بارداری که شرایط زیر را دارند، نباید زایمان طبیعی انجام دهند:

• هموروئید حاد
• دیسک حاد
• دیابت بارداری کنترل نشده
• فشار خون بالا
• سابقه سزارین قبلی به فاصله کم یا سایر جراحی‌های شکمی
• پارگی کیسه آب قبل از ۳۷ هفته
• بارداری چند قلو
• وجود عفونت هرپس در ناحیه تناسلی
• عدم تناسب سر جنین با اندازه لگن مادر
• موقعیت غیر عادی جنین در رحم (به عنوان مثال بریج)
• جفت سرراهی
• زایمان زودرس (قبل از ۳۸ هفته) یا دیررس (بیشتر از ۴۲ هفته)
• در خطر بودن جان جنین (دفع مکونیوم، نبض غیر عادی)
• سابقه خونریزی، سقط یا مشکلات جدی در دوره بارداری
• درشت بودن بیش از حد جنین
• خانم‌هایی که قد کمتر از ۱۵۰ سانتی متر دارند.

تعداد بخیه در زایمان طبیعی

بررسی‌ها نشان می‌دهد که از هر ۱۰ خانمی که اولین زایمان طبیعی خود را انجام می‌دهند، ۹ مورد به برش در ناحیه واژن نیاز دارند. در مواردی این پارگی به قدری جزئی است که نیازی به بخیه نخواهد بود. با اینحال در صورتی که نیاز به انجام بخیه باشد، تعداد این بخیه‌ها بسیار کمتر از زایمان سزارین است. در واقع ناحیه‌ای که احتمال دارد در زایمان طبیعی بخیه بخورد، حدود یک بند انگشت (ناحیه بین مهبل و مقعد) است بنابراین به تعداد بخیه‌های معدودی نیاز خواهد بود که در اغلب موارد جذبی هستند و ردی از خود به جای نمی‌گذارند.  

زایمان طبیعی چقدر درد دارد؟

اکثر افراد، زایمان طبیعی را یکی از دردناک‌ترین تجربه‌های زندگی هر زن می‌دانند با اینحال بهتر است بدانید که درد صرفا یک مقوله فیزیکی نیست و با توجه به عواملی نظیر موقعیت، ترس‌ها، خلق و خوی فرد و خاطرات او از درد می‌تواند متغیر باشد. به همین خاطر است که مقیاس مشخص و قابل اعتمادی برای اندازه گیری میزان درد وجود ندارد و درد زایمان طبیعی یک خانم متفاوت از سایرین (حتی خواهر یا مادرش) می‌باشد. 

به طور کلی عوامل زیر می‌توانند شدت درد زایمان طبیعی را مشخص کنند:

• جثه جنین
• آستانه درد مادر
• سایز سر جنین
• وضعیت و توانایی جسمی مادر
• وضعیت روحی مادر
• شدت انقباضات
• سرعت زایمان

درد زایمان طبیعی در طی زایمان ثابت نیست و حتی در زمان‌هایی تقریبا قطع می‌شود. به طور کلی درد زایمان طبیعی شامل چند نوع درد (به عنوان مثال گرفتگی در کمر و کشاله ران و شکم، فشار بر دهانه رحم و …) با شدت‌های مختلف است. اغلب خانم‌هایی که زایمان طبیعی انجام داده‌اند، معتقدند که درد زایمان تقریبا شبیه درد قاعدگی اما شدیدتر است و با نزدیک شدن به زمان زایمان، تشدید خواهد شد. با اینحال مهم است به یاد داشته باشید که درد زایمان یک درد قابل کنترل است و اقدامات متعددی مانند ماساژ، زایمان در آب، استفاده از اپیدورال و … برای تسکین آن وجود دارد.

در زایمان طبیعی بچه از کجا خارج می‌شود؟

با قرار گرفتن سر نوزاد در لگن، کودک بیشتر به سمت پایین لگن حرکت می‌کند تا روی دهانه رحم قرار بگیرد و آماده تولد شود. در طول زایمان نوزاد باید از استخوان‌های لگن شما عبور کند تا به دهانه واژن برسد و نهایتا نوزاد با عبور از مجرای تولد از واژن مادر خارج ‌شود.

 برخی از حالت‌های بدن یا قرار گرفتن نوزاد این امکان را فراهم می‌کند که کودک شما راحت‌تر از این مسیر تنگ عبور کند. بهترین حالت برای عبور نوزاد از لگن این است که سر او به سمت پایین باشد و صورت او به سمت پشت مادر قرار گیرد. در مادرانی که برای اولین بار نوزاد خود را به دنیا می‌آورند، ممکن است سر نوزاد در هفته ۳۶ بارداری وارد لگن شده باشد. با این حال، این اتفاق ممکن است در اواخر بارداری یا حتی در حین زایمان اتفاق بیفتد.

چه کسانی زایمان طبیعی راحتی دارند؟

زایمان طبیعی راحت به این معناست که مادر با تحمل کمترین درد و ناراحتی در حین زایمان بتواند نوزاد خود را به دنیا بیاورد و علاوه بر آن، حداقل میزان عوارض جانبی (نظیر خونریزی، سرگیجه، تب و لرز و …) را پس از زایمان تجربه نماید.

وجود برخی عوامل و فاکتورها باعث می‌شود که یک خانم، زایمان طبیعی راحتی داشته باشد. این فاکتورها در سه دسته جای می‌گیرند.

• عوامل ساختاری: مانند فرم لگن و آناتومی بدن مادر. خانم‌هایی که فرم لگن آنها مردانه است، زایمان طبیعی سخت‌تری خواهند داشت.
• عوامل عملکردی: مانند سبک زندگی، وضعیت جسمانی قبل از بارداری و در حین بارداری، انجام ورزش‌های بارداری، قدرت عضلات لگن
• عوامل غیر قابل پیش بینی: مانند موقعیت جنین در رحم مادر

به طور کلی خانم‌هایی که در طول بارداری خود تغذیه مناسب و فعالیت بدنی منظم داشته‌اند، از وضعیت جسمی و قدرت بدنی خوبی برخوردارند، وزن نرمال دارند، بیماری‌های زمینه‌ای ندارند، آمادگی روحی و روانی کافی دارند و از روش‌های تسکین دهنده درد در حین زایمان استفاده می‌کنند، زایمان طبیعی راحت‌تری خواهند داشت.

ریکاوری بعد از زایمان طبیعی

اگر در حین زایمان پارگی واژن شدید باشد، ممکن است بعد از زایمان نیاز به بخیه داشته باشید. حتی کمی پارگی پوست اطراف ورودی واژن نیز ممکن است نیاز به بخیه داشته باشد. پارگی واژن در اولین زایمان و همچنین در زایمان‌های زودرس که بافت اطراف واژن زمان کمتری برای کشیده شدن داشته است، بیشتر مشاهده می‌شود.

معمولا تا حداقل دو هفته پس از زایمان طبیعی واژن دردناک و حساس باقی می‌ماند.

شما ممکن است که انرژی خود را در عرض ۷ تا ۱۰ روز بازیابی کنید؛ اما دستیابی به بهبودی کامل، به خصوص اگر در حین زایمان، پارگی پرینه (ناحیه بین مقعد و واژن) را تجربه کرده باشید، بیشتر طول می‌کشد. همچنین بسته به وضعیت سلامت کلی خود شما ممکن است بازیابی سلامتی‌تان شش هفته یا کمی بیشتر طول بکشد؛ بنابراین شش هفته اول پس از زایمان را می‌توان به عنوان یک دوره نقاحت در نظر گرفت.

در هفته اول پس از زایمان، احتمالاً خونریزی واژینال، گرفتگی عضلات، خستگی، درد در ناحیه پرینه، مشکل در ادرار کردن،در در زمان اجابت مزاج، درد سراسری و سایر علائم فیزیکی را تجربه کنید.

از نظر عاطفی، در هفته‌های اول پس از تولد، ممکن است دچار احساساتی همچون ناراحتی، عصبانیت، هیجان یا ناامیدی شوید؛ اما این علائم با گذشت زمان، کاهش می‌یابند، پس تمرکز را روی ارتباط خود با نوزاد بگذارید. کم کم با کودک خود به خوبی پیوند برقرار خواهید کرد.

همچنین در چند هفته اول ممکن است علائمی همچون مشکلات خواب، از دست دادن اشتها، تحریک‌پذیری، کناره‌گیری اجتماعی، نگرانی بیش از حد و حتی بیزاری از کودکتان را تجربه کنید. در این حالت بهتر است با پزشک خود صحبت کنید و در صورت لزوم درمان دارویی مناسب خود را دریافت کنید.

اولین اجابت مزاج پس از زایمان می‌تواند بسیار دردناک باشد. برای کمک به یبوست یا ورم شکم، می‌توانید پیاده‌روی‌های کوتاه انجام دهید، مایعات زیادی بنوشید و غذاهای سرشار از فیبر مصرف کنید. تمرینات کگل می‌تواند به سفت شدن عضلات لگن کمک کند و به بی‌اختیاری ادرار و بازیابی عملکرد رکتوم کمک می‌کند.

مدت زمان خونریزی بعد از زایمان طبیعی نیز کاملا از فردی به فرد دیگر متفاوت است. بسیاری از زنان برای چند هفته خونریزی را تجربه می‌کنند که طبیعی است اما اگر میزان خونریزی افزایش یافت، با پزشک خود تماس بگیرید.

کلام آخر

در مطلبی که از نظر گذراندید توضیح داده شد که زایمان طبیعی بسته به ویژگی‌های فرد ممکن است مدت زمان متفاوتی طول بکشد. همچنین هر فرد بر اساس دفعات زایمان، موقعیت قرار گرفتن فرزند، وزن نوزاد، وضعیت لگن و عوامل دیگر ممکن است شرایط متفاوتی را نسبت به دیگری در زایمان طبیعی پشت سر بگذارد.

با این حال اطلاع از شرایط خود در مراحل مختلف زایمان می‌تواند تا حد زیادی به شما کمک کند تا نسبت به موقعیت خود هنگام تولد نوزاد عملکرد بهتری را نشان دهید. به هر رو زایمان طبیعی کم‌خطرترین روش زایمان است و بدن زنان برای آن طی هفته‌های بارداری کاملا آماده می‌شود. اگرچه ممکن است برای بسیاری از زنان که اولین زایمان خود را پشت سر می‌گذارند پیش‌بینی منفی از زایمان طبیعی استرس‌زا باشد. نظر شما در این رابطه چیست؟ اگر تجربه این نوع زایمان را دارید ما را از نظرات خود نسبت به تجربه خود آگاه کنید.