همه آن چیزی که باید درباره عفونت واژن در بارداری بدانید

عفونت واژن در بارداری بسیار شایع است. زیرا در دوران بارداری، تغییرات هورمونی باعث مختل شدن تعادل سطح (PH) واژن می‌شود. عفونت واژن در بارداری اگرچه نگران کننده نیست، اما در صورتی که درمان نشود، عوارض شدیدتری برای مادر و سپس نوزاد او ایجاد می‌کند. بنابراین افرادی که در دوران بارداری به عفونت واژن مبتلا می‌شوند باید از طریق پزشک متخصص زنان به دنبال درمان آن باشند. در این مطلب ازمجموعه سی سیب به بررسی عفونت‌های رایج واژن در بارداری و چگونگی تأثیر آنها بر جنین خواهیم پرداخت.

انواع عفونت واژن در بارداری

همانطور که اشاره کردیم عفونت واژن به خصوص عفونت‌های قارچی در دوران بارداری شایع هستند از این رو هیچ نگرانی برای این موضوع وجود ندارد. اما توجه داشته باشید که عفونت رحم در بارداری کمی خطرناک‌تر از عفونت واژن است و عوارض بیشتری برای مادر و جنین ایجاد می‌کند.

عفونت‌های واژن در بارداری عبارتند از:

عفونت‌های قارچی واژن

عفونت قارچی واژن توسط قارچی به نام «کاندیدا» در واژن رشد می‌کند. دلایل ابتلا به این عفونت‌ها در بارداری، شامل تغییر در سیستم ایمنی مادر، افزایش تولید «گلیکوژن» و سطح بالای «استروژن» می‌شود. طبق گزارشاتی که در سال‌های اخیر انجام شده، حدود ۲۰ درصد از کل زنان به عفونت‌های قارچی واژن (کاندیدا) مبتلا هستند. اما در دوران بارداری میزان تخمین زده شده به ۳۰ درصد افزایش می‌یابد. عفونت قارچی واژن در بارداری، معمولاً در سه ماه دوم و سوم (از چهار ماهگی تا ۹ ماهگی) بیشتر رخ می‌دهد.

علائم عفونت قارچی

شایع‌ترین علائم عفونت قارچی عبارت است از؛

• ترشحات سفید، غلیظ و بدون بوی واژن که بافتی شبیه به پنیر دارند.
• خارش اطراف واژن
• درد و سوزش در اطراف و داخل واژن مخصوصاً هنگام ادرار کردن
• درد و سوزش واژن هنگام رابطهٔ جنسی

درمان عفونت قارچی واژن در بارداری

برای درمان عفونت قارچی واژن در بارداری حتماً باید به پزشک متخصص زنان مراجعه کرد تا برای بررسی بیشتر، معاینات لازم انجام شود. افراد بارداری که به عفونت واژن مبتلا می‌شوند به هیچ عنوان نباید بدون مشورت با پزشک یا ماما شروع به مصرف دارو کنند. توجه داشته باشید که سایر عفونت‌های واژن مانند عفونت «واژینوز باکتریایی» (عفونت باکتریایی واژن) و «عفونت کلامیدیا» (عفونت مقاربتی) شباهت بسیار زیادی به عفونت‌های مخمری دارند.

اما درمان هر کدام از این عفونت‌ها با هم تفاوت دارد. به همین دلیل است که توصیه می‌کنیم قبل از شروع درمان، حتماً توسط پزشک متخصص معاینه شوید و نوع عفونت را بررسی کنید، سپس مصرف دارو را شروع کنید. اگرچه عفونت قارچی واژن از نوع عفونت‌های مقاربتی نیست؛ اما داشتن رابطهٔ جنسی دهانی می‌تواند وضعیت را بدتر کند و شریک جنسی شما را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

برای درمان عفونت قارچی واژن در بارداری، معمولاً از داروهای خوراکی و پمادهای موضعی استفاده می‌شود. اما به یاد داشته باشید که استفاده از داروهای خوراکی در بارداری خطرناک است. طبق مطالعات انجام شده، داروهای درمان عفونت قارچی واژن، خطر ابتلا به نقایص مادرزادی در جنین را افزایش می‌هند. همچنین مشاهده شده است که مصرف داروی خوراکی «فلوکونازول» (دیفلوکان) در بارداری منجر به سقط جنین شده است. پمادهای موضعی برای درمان عفونت قارچی واژن که استفاده از آنها در دوران بارداری بی‌خطر است شامل موارد زیر هستند.

• پماد‌موضعی کلوتریمازول (۵ گرم)_ روزانه یک بار و به مدت ۷ تا ۱۴ روز
• پمادموضعی میکونازول (مونیستات)(۵ گرم)_ روزانه یک بار و به مدت ۷ روز
• پماد موضعی ترکونازول (۵ گرم)_ روزانه یک بار و به مدت ۷ روز مصرف شود.

جلوگیری از ابتلا به عفونت قارچی واژن

برای جلوگیری از ابتلای دوباره به عفونت قارچی واژن می‌توانید یک سری از کارهای ساده،‌ اما مؤثر را انجام دهید. برای این کار باید سعی کنید:

۱.پس از توالت رفتن همیشه ناحیهٔ واژن را خشک نگه دارید و لباس زیر خیس را سریع عوض کنید. ۲.از پوشیدن لباس زیر تنگ با جنس پلاستیکی خودداری کنید و لباس زیر نخی بپوشید.

۳. سعی کنید ناحیهٔ واژن را بیش از حد با مواد شوینده نشویید. زیرا با این کار باکتری‌های مفید این ناحیه را از بین برده و خطر ابتلا به عفونت را بسیار افزایش می‌دهید.

عفونت واژینوز باکتریایی

نوع دیگری از عفونت واژن در بارداری، عفونت باکتریایی است که به راحتی قابل درمان خواهد بود. عفونت باکتریایی واژن، نوعی التهاب واژن است که در اثر رشد بیش از حد باکتری‌های مفید (لاکتوباسیل) موجود در واژن ایجاد می‌شود و در صورت بروز، تعادل طبیعی باکتری‌های مفید واژن را بر هم می‌زند. علت عفونت باکتریایی واژن هنوز مشخص نشده است.

اما برخی از عادات نادرست روزانه مانند رابطهٔ جنسی محافظت نشده، حمام رفتن مکرر، واژن و لباس زیر مرطوب و سایر عادت‌های نادرست دیگر منجر به افزایش خطر ابتلا به این عفونت می‌شوند. اگرچه بسیاری از خانم‌های مبتلا به عفونت باکتریایی هیچ علائمی ندارند. اما علائم کلی و شایع عفونت باکتریایی واژن عبارت است از:

• خارش، سوزش و درد در واژن به خصوص هنگام ادرار کردن
• ترشحات زیاد خاکستری یا سبز رنگ، رقیق و بد بو
• اتساع بویی مانند بوی ماهی از واژن به خصوص بعد از رابطهٔ جنسی

درمان عفونت باکتریایی واژن در بارداری

عفونت باکتریایی واژن در بارداری معمولاً عوارضی ایجاد نمی‌کند. اما در صورت ابتلا به این نوع عفونت در دوران بارداری، در برخی موارد اگر به سرعت درمان نشود باعث زایمان زودرس، احتمال انتقال عفونت به شریک جنسی، ابتلا به بیماری التهابی لگن و کم وزن بودن نوزاد هنگام تولد می‌شود.

جلوگیری از ابتلا به عفونت باکتریایی واژن

برای جلوگیری از ابتلای مجدد به عفونت باکتریایی واژن در آینده، باید برخی از عادات روزانهٔ خود را کنار بگذارید. قبل از هر کاری ابتدا سعی کنید استفاده از نوار بهداشتی، صابون‌ و سایر لوازم بهداشتی معطر را کنار بگذارید. در قدم بعدی سعی کنید از دوش گرفتن مکرر خودداری کنید.

زیرا با این کار باعث بهم خوردن تعادل واژن و افزایش خطر ابتلا به عفونت باکتریایی واژن خواهید شد. سعی کنید هنگام رابطهٔ جنسی از همسر خود بخواهید از کاندوم لاتکس استفاده کند تا بتوانید از انتقال عفونت به شریک جنسی خود جلوگیری کنید و خطر ابتلا به عفونت مقاربتی را به حداقل برسانید.

عفونت استرپتوکوک (گروه B)

این نوع عفونت شامل گروهی از باکتری‌هایی هستند که در بدن ایجاد شده و از بین می‌روند. اما بیشتر اوقات قبل از اینکه از بین بروند به واژن و رکتوم سرایت کرده و باعث عفونت واژن می‌شوند. این نوع عفونت واژن معمولاً علائمی ندارد. با این حال خانم‌هایی که در دوران بارداری به این عفونت مبتلا می‌شوند و هنگام زایمان نیز عفونت در بدن آنها وجود دارد، ممکن است هنگام زایمان عفونت را به نوزاد خود منتقل کنند.

این عفونت می‌تواند برای نوزادان تازه متولد شده کشنده باشد. این عفونت در هفته‌های ۳۶ و ۳۷ بارداری از طریق آزمایش قابل تشخیص است. درمان عفونت استرپتوکوک به وسیلهٔ تزریق آنتی بیوتیک انجام می‌شود که می‌تواند خطر انتقال عفونت به جنین را به طور قابل توجهی کاهش دهد.

عفونت رحم در دوران بارداری

هنگامی که عفونت‌های واژن در بارداری درمان نشوند، باکتری‌های موجود در واژن به داخل رحم سرایت کرده و منجر به عفونت رحم در بارداری می‌شوند. از این رو عفونت واژن درمان نشده می‌تواند عوارض خطرناکی داشته باشد.

عوارض عفونت رحم در بارداری

• عفونت رحم در بارداری ممکن است جفت را تحت تأثیر قرار داده و به جنین در حال رشد آسیب برساند.
• باعث زایمان زودرس و ناهنجاری‌های هنگام تولد می‌شود.
• زایمان را خطرناک‌تر و دشوارتر می‌کند.
• منجر به نقایص مادرزادی و نارسایی اندام می‌شود.

درمان عفونت رحم در بارداری

درمان عفونت رحم در بارداری به وسیلهٔ آنتی بیوتیک انجام می‌شود. در موارد خاص حتی ممکن است بیمار نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد تا علائم عفونت برطرف شوند. اگر در اثر عفونت رحم، حین زایمان مادر تب کند، پزشک باید جنین را زیر نظر بگیرد تا دچار عوارض عفونت نشود. اگر علائم عفونت رحم شدید باشد، پزشک زایمان سزارین را توصیه می‌کند.

عفونت‌ های واژن در بارداری چه تأثیری بر جنین می‌ گذارند؟

انواع متعددی از عفونت‌های واژن در بارداری می‌توانند بر جنین در حال رشد اثر بگذارند. اما تشخیص این موضوع که عفونت‌های واژن و رحم در بارداری تا چه اندازه به جنین آسیب می‌رساند، هنوز دشوار است. با این وجود عفونت واژن و رحم در بارداری می‌تواند به سه روش مختلف بر روی مادر و جنین یا نوزاد تازه متولد شده اثرگذار باشد.

۱.عفونت واژن در بارداری می‌تواند بدن مادر را ضعیف کرده و به او آسیب برساند تا حدی که نتواند نیاز جنین در حال رشد خود را برطرف کند. همچنین ممکن است در اثر عفونت واژن، مادر نیاز به مصرف دارو داشته باشد که این داروها به جنین آسیب‌های جبران ناپذیری می‌رسانند.

۲.عفونت واژن در بارداری می‌تواند به طور مستقیم تغییراتی در سیستم رشد جنین ایجاد کند که این تغییرات منجر به ناهنجاری‌های هنگام تولد و آسیب به نوزاد می‌شود.

۳.در حالت سوم اگر عفونت‌های واژن درمان نشوند، ممکن است باعث زایمان زودرس و حتی سقط جنین شوند.

قرص سفکسیم ۴۰۰ برای عفونت واژن در بارداری

مصرف قرص سفکسیم ۴۰۰ و ۲۰۰ میلی‌گرم برای درمان عفونت واژن در دوران بارداری خطرناک نبوده و منعی ندارد. با این حال مصرف قرص سفکسیم در بارداری باید حتماً با مشورت و تجویز پزشک باشد. هرچند هنوز تحقیقات علمی ثابت شده‌ای برای مصرف سفکسیم در بارداری وجود ندارد، اما در حال حاضر تنها دارویی که برای عفونت واژن در بارداری توصیه می‌شود قرص سفکسیم ۴۰۰ است.

بررسی نهایی

بارداری موجب تغییرات زیادی در بدن می‌شود که برخی از این تغییرات، در صورتی که بررسی و سپس برطرف نشوند، باعث بروز عوارض زیادی از جمله عفونت واژن می‌شوند. هر چند افزایش خطر ابتلا به عفونت واژن در بارداری به خوبی شناخته نشده است. اما طبق برخی از مطالعات، تغییرات هورمونی و تغییراتی که باعث افزایش و کاهش سلول‌های خونی در بارداری می‌شوند، خطر ابتلا به عفونت واژن در بارداری را افزایش می‌دهند.

به عنوان مثال در اواخر بارداری، سلول‌هایی که به مبارزه با عفونت در بدن کمک می‌کنند، کاهش یافته و عفونت در بدن گسترش می‌یابد و در نهایت منجر به عوارض ناخواستهٔ دیگری می‌شود. استفاده از برخی داروها برای درمان عفونت واژن در دوران بارداری خطرناک است. بنابراین استفادهٔ سرخود از داروها در بارداری می‌تواند خطرات جبران ناپذیری برای مادر و جنین به دنبال داشته باشد.

درمان عفونت واژن در بارداری بسیار مهم و ضروری است. زیرا از بروز خطرات و عوارض عفونت جلوگیری می‌شود. بر اساس گزارشات مؤسسهٔ ملی بهداشت، برخی از عفونت‌های واژن که در بارداری به جنین آسیب می‌رسانند شامل موارد زیر هستند.

• عفونت باکتریایی واژن که منجر به زایمان زودرس می‌شود.
• بیماری «کلامیدیا» (بیماری مقاربتی) که منجر به عفونت چشم و ذات الریه در جنین می‌شود.
• «استرپتوکوک گروه B» که باعث بروز عوارض شدید در نوزاد و در موارد نادر منجر به مرگ نوزاد می‌شود.

علاوه‌ بر موارد ذکر شده، عفونت‌ها و بیماری‌های شناخته‌ شدهٔ دیگری وجود دارد که در دوران بارداری می‌توانند سلامت جنین در حال رشد و نوزاد تازه متولد شده را به خطر بیندازند. به همین جهت لازم است عفونت‌های واژن در دوران بارداری را جدی بگیرید و به دنبال درمان آن باشید.