بررسی کامل عفونت قارچی واژن در بارداری

عفونت قارچی واژن در بارداری، یک مشکل متداول برای خانم‌های باردار بخصوص در طول سه ماهه دوم و سوم حاملگی است. شاید قبلا چیزهایی در مورد این مشکل شنیده یا آن را تجربه کرده باشید. حدود ۷۵ درصد از خانم‌ها در طول زندگی خود حداقل یکبار به این بیماری دچار می‌شوند. توجه داشته باشید که اگرچه عفونت‌های مخمری در اکثر مواقع هیچ تأثیر منفی روی کودک نمی‌گذارند اما کنترل آنها در این دوره اغلب دشوارتر است و ناراحتی قابل توجهی برای زنان حامله ایجاد می‌کنند. بنابراین در صورت بروز علائم مشکوک به عفونت مخمری، در مراجعه به پزشک تعلل نکنید.

در ادامه مطلب ابتدا توضیح می‌دهیم که عفونت قارچی واژن چیست، سپس در مورد علائم، راه‌های جلوگیری از ابتلا به آن، چگونگی تشخیص، روش درمان و خطرات آن صحبت خواهیم کرد. لطفا تا پایان مقاله امروز، با ما همراه باشید.

عفونت مخمری واژن چیست؟

عفونت مخمری واژن یک نوع عفونت قارچی (یه نام کاندیدیازیس) است که باعث تحریک و افزایش ترشحات واژن می‌شود. در شرایط عادی، واژن می‌تواند یک تعادل سالم را بین PH خود (سطح اسیدی) و میزان مخمرهای موجود حفظ کند. این تعادل همانند نوعی محافظ عمل می‌کند و به از بین بردن باکتری‌های مضر کمک می‌نماید. هنگامیکه عفونت قارچی رخ می‌دهد، سطوح اسید و مخمر در واژن نامتعادل می‌شود. این وضعیت به مخمر اجازه می‌دهد تا بیش از حد رشد کند که باعث بروز علائم ناراحت کننده خواهد شد.

عفونت مخمری واژینال، یک عفونت مقاربتی (STD) نیست اما زنان معمولا پس از ازدواج و شروع رابطه جنسی به آن دچار می‌شوند. این عفونت از هر ۴ زن، ۳ نفر را درگیر می‌کند یعنی حدود ۷۵ درصد. درمان این وضعیت در زنان غیر باردار سریع‌تر و راحت‌تر از زنان باردار خواهد بود.

چرا عفونت قارچی واژن در بارداری شایع است؟

یک خانم حامله تغییرات جسمی بسیاری را در این دوره تجربه می‌کند که بعضی از آنها زمینه را برای ابتلا به این وضعیت مهیا می‌سازند. عفونت‌های مخمری در زنان حامله بعلت تغییرات هورمونی که در بدن آنها اتفاق می‌افتد، بسیار رایج‌تر است و متأسفانه درمان آنها نیز در این دوره، دشوارتر می‌باشد.

بارداری، ترشح هورمون استروژن را افزایش می‌دهد؛ استروژن هورمونی است که به برهم زدن تعادل شیمیایی واژن معروف است. همچنین زنان باردار، میزان بالاتری از قند در ترشحات واژینال خود دارند که رشد مخمرها را آسان‌تر می‌سازد. عوامل زیر نیز می‌توانند خطر ابتلا به عفونت مخمری را افزایش دهند:

• مصرف داروهای هورمونی
• مصرف آنتی بیوتیک‌ها
• مصرف استروئیدها
• داشتن قند خون بالا یا دیابت
• رابطه جنسی واژینال
• دوش واژینال
• سیستم ایمنی ضعیف

علائم عفونت قارچی واژن در بارداری

نشانه‌های عفونت قارچی واژن در بارداری می‌تواند بر اساس میزان پیشرفت عفونت متفاوت باشد. اما بطور کلی شامل یک یا چند مورد از فهرست زیر است:

• ترشحات آبکی واژن
• افزایش میزان ترشحات
• ترشحات به رنگ سفید، قهوه‌ای مایل به زرد یا سبز
• ترشحات پنیری بی بو
• ترشحاتی با بوی مخمر/ نان
• خارش یا تحریک در واژن و لبه‌های بیرونی آن
• قرمزی یا تورم لبه‌های بیرونی واژن
• احساس سوزش و درد در هنگام دفع ادرار یا نزدیکی

احتمال دچار شدن زنان حامله به وضعیتی به نام «عفونت مخمری پیچیده» بسیار بیشتر است. این بدان معناست که ممکن است شما چندین عفونت قارچی را در طول بارداری خود تجربه کنید که می‌تواند علائم مزمنی ایجاد کند و دوره درمان را طولانی‌تر نماید. این وضعیت در سه ماهه دوم و سوم بارداری بسیار شایع است اما نگران کننده نیست.

روش‌های جلوگیری از عفونت مخمری واژینال

دنبال کردن دستورات زیر می‌تواند از بروز یا عود عفونت قارچی واژن در بارداری جلوگیری نماید:

• مصرف نان و برنج سفید را محدود کنید.
• از میوه‌ها و سبزیجات بیشتری در رژیم غذایی خود استفاده کنید.
• با اجازه پزشک‌تان مکمل‌های حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس را امتحان کنید.
• لباس زیر نخی گشاد و قابل تنفس بپوشید.
• پس از دوش گرفتن برای کمک به خشک کردن قسمت بیرونی ناحیه تناسلی خود از باد سشوار با درجه کم و خنک استفاده کنید.
• پس از استفاده از سرویس بهداشتی همیشه از سمت جلو به عقب خودتان را پاک کنید.
• از پوشیدن لباس‌های مرطوب و خیس خودداری کنید. بلافاصله پس از شنا یا ورزش، لباس‌تان را عوض کنید.
• ماست حاوی باکتری «لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس» را در رژیم غذایی خود بگنجانید.
• مصرف قند را محدود کنید زیرا قند باعث افزایش رشد مخمر می‌شود.

از موارد زیر اجتناب کنید:

• پوشیدن شلوار یا جوراب شلواری تنگ
• دوش واژینال
• اسپری‌های بهداشتی زنانه
• نوار بهداشتی و تامپون حاوی دئودورانت یا عطر
• استفاده از حمام حباب یا نشستن در وان آب گرم
• استفاده از صابون‌های معطر
• استفاده از دستمال توالت رنگی یا معطر

تشخیص عفونت قارچی واژن در بارداری

اگر شک دارید که ممکن است به این وضعیت مبتلا شده باشید، فورا به پزشک مراجعه کنید. درمان زود هنگام عفونت‌های مخمری می‌تواند جلوی تشدید علائم و مزمن شدن آنها را بگیرد.

پزشک زنان در مطب، معاینه لگنی انجام خواهد داد و از یک سواب کوچک برای برداشتن نمونه‌ای از ترشحات واژن شما استفاده می‌کند؛ این روند بدون درد است. سپس این نمونه در زیر میکروسکوپ قرار داده می‌شود تا نوع عفونت توسط پزشک شناسایی شود. در صورتیکه پزشک در تشخیص عفونت دچار مشکل شود، نمونه بمنظور کشت به آزمایشگاه فرستاده خواهد شد.

درمان

در شرایط عادی پزشکان معمولا یک داروی خوراکی تک دوز به نام دیفلوکان (فلوکونازول) را تجویز می‌کنند که قادر است عفونت را در عرض چند روز از بین ببرد. با اینحال بی خطر بودن مصرف این دارو در دوران حاملگی به اثبات نرسیده است و در صورت امکان باید از مصرف آن اجتناب شود.

بجای مصرف یک قرص خوراکی، در اکثر موارد به شما توصیه می‌شود که از کرم‌ها و شیاف‌های واژینال برای درمان این عفونت استفاده کنید. اینها داروهای ضد قارچ هستند که با مخمر‌های بیش از حد تکثیر شده مبارزه می‌کنند و تعادل PH واژن را باز می‌گردانند. فقط برخی از کرم‌ها و شیاف‌ها برای استفاده در بارداری مجاز هستند. درمان‌هایی مانند ترازول یا مونیستات بطور کلی برای زنان حامله بی خطر در نظر گرفته می‌شوند اما باز هم قبل از مصرف آنها با پزشک خود مشورت کنید.

ممکن است حدود دو هفته طول بکشد تا بطور کامل از شر عفونت مخمری خلاص شوید اما علائم آزاردهنده آن معمولا در عرض چند روز اول فروکش خواهد کرد.

اگر دائما به عفونت های قارچی مبتلا می‌شوید، با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است لازم باشد از نظر عوامل خطر مانند دیابت یا اختلال ایمنی مورد ارزیابی قرار بگیرید. اگر علت بارداری باشد، عفونت‌ها باید پس از زایمان متوقف شوند. تحقیقات نشان می دهد که مصرف یک داروی خوراکی «آزول» به مدت شش ماه، احتمال تکرار عفونت را کاهش می‌دهد. با این حال، استفاده از داروهای ضد قارچ خوراکی ممکن است در دوران بارداری ایمن نباشد. برای ادامه این درمان ممکن است مجبور باشید تا پس از زایمان صبر کنید.

خطرات عفونت واژن در بارداری

عفونت‌های مخمری بندرت برای شما یا کودک‌تان عارضه‌ای ایجاد می‌کنند. این عفونت‌های رایج بویژه در سه ماهه دوم و سوم بارداری ، خطر جدی ندارند و معمولا به نواحی دیگر گسترش پیدا نمی‌کنند.

اما عفونت مخمری درمان نشده ممکن است در حین زایمان طبیعی به دهان کودک شما سرایت کند. این وضعیت «برفک» نامیده می‌شود و منطقی است که بخواهید از آن جلوگیری کنید با اینحال در شرایط نرمال، برفک با استفاده از یک داروی ضد قارچ دیگر به نام نیستاتین بخوبی درمان می‌شود. بطور کلی توصیه می‌شود برای جلوگیری از تشدید وضعیت و ابتلای نوزادتان به برفک دهانی، به محض شروع علائم این مشکل به پزشک زنان مراجعه کنید و تحت درمان قرار بگیرید.

در صورت گسترش عفونت مخمری مزمن در دوران بارداری و گسترش آن از طریق واژن یا خون، خطر بروز برخی عوارض (هر چند به میزان  کم) وجود دارد. چون سیستم ایمنی نوزادان هنوز ضعیف است و ممکن است در موارد نادر نوزاد به مشکل جدی دچار شود. برای مثال می‌تواند در بدن نوزاد پخش شود و بر تنفس و ریتم قلب تأثیر بگذارد. این اغلب در نوزادانی اتفاق می‌افتد که سایر موارد بر سیستم ایمنی بدنشان تأثیر منفی می‌گذارد، مانند نارس بودن یا عفونت زمینه‌ای.

همچنین گسترش عفونت در موارد نادر می‌تواند باعث کوریوآمنیوتیت (التهاب غشاهای جنینی)، نارس بودن و سپسیس (عفونت خون) در نوزاد شود.

عفونت‌های مخمری همچنین می تواند باعث عفونت‌های سراسر بدن و عوارض جدی در زنانی شود که به دلیل شرایطی مانند HIV، سیستم ایمنی ضعیفی دارند.

حرف آخر

حدود ۷۵ درصد از زنان در طول زندگی خود عفونت قارچی واژن را تجربه می‌کنند و تا ۴۵ درصد از این زنان به عفونت‌های قارچی مکرر دچار می‌شوند.عفونت مخمری هنگامی اتفاق می‌افتد که سطوح طبیعی اسید و مخمر در واژن از حالت تعادل خارج شود. این امر به مخمرها اجازه می‌دهد تا بیش از حد رشد کنند و باعث ایجاد یک بیماری آزار دهنده اما نه جدی به نام عفونت قارچی شود. خوشبختانه شما با ایجاد تغییراتی در سبک زندگی و رژیم غذایی‌تان می‌توانید تا حد زیادی از ابتلا به این بیماری جلوگیری کنید.

 از آنجا که علائم این وضعیت می‌تواند مشابه سایر عفونت‌ها باشد، بنابراین برای تشخیص قطعی حتما به پزشک مراجعه کنید تا بیماری مزمن و ماندگار نشود. برای درمان این مشکل در دوره حاملگی بجای قرص‌های خوراکی عموما از پمادها و کرم‌های ضد قارچ استفاده می‌شود. از همراهی شما تا پایان مطلب امروز بسیار سپاسگزاریم. لطفا تجربه یا نظرات خود را در پایین مطلب با ما در میان بگذارید.